Na een week van verschrikkelijke hoestaanvallen, koppijn, een constante nijging tot overgeven en een hoofd vol snot, bevind ik me weer tussen de levenden. Ik had graag mijn miserabele staat van dienst willen delen met de wereld, maar omdat dinsdag mijn internetverbinding er uit knalde (en dit nog steeds niet is opgelost), werd dit technisch onmogelijk. Maar nu ben ik dus beter, en ik kan wel zeggen: beter dan ooit! Ben weer helemaal opgeknapt, en kan dus weer lekker tegen heel de wereld aan gaan trappen. Wel raar hoe ik blijkbaar toch gemist ben. Bij aankomst op mijn werk stonden er 145 mailtjes op me te wachten. Nadat ik alle RE:'s, de helft van FW:'s, 5 pauzeroosters en alle onzincrap eruit gefilterd had, bleven er nog een 40tal mailtjes over. Het eerste uur van mijn loon is weer verdient. Toen besloot ik mijn Windows Messenger aan te zetten, zodat ik weer bereikbaar ben voor mijn collega's. Met als gevolg dat binnen 1 minuut mijn taakbalk veranderd was van lichtblauw naar knipperend oranje. Iedereen moest iets van me: meer informatie over een project waar ik aan meegewerkt had, of ik dit en dat even snel wil oppakken, of gewoon een welgemeend "Welkom terug!". Drukdrukdruk, maar raar genoeg wel een prettig gevoel, want ook al lijkt alles gewoon door te werken als ik er niet ben, blijkbaar heb ik me in het jaar dat ik aan het werk ben voor dit bedrijf, toch in ieder geval een klein beetje onmisbaar gemaakt. Niet zo erg dat het bedrijf failliet zal gaan zonder mijn geweldige en noodzakelijke inbreng, maar wel genoeg om mensen bewust te maken van mijn afwezigheid. Ik kan je in ieder geval vertellen dat het best lekker is om gemist te worden.