Ik ben het, in deze keer niet alleen in mijn kop. Het plaatje is compleet: Hoesten totdat ik stik, niezen totdat mijn hoofd ontploft, en een constante nijging om al het eerder geconsumeerde voedsel in één simpele beweging in het porcelein van de toiletpot te laten belanden. Toen ik gisteren -tegen beter weten in- mijzelf een half uurtje op City of Sounds heb vertoond, werd mijn tóch al zo'n geweldige humeur door mijn geweldige vrienden tot een eenzame hoogte verheven door opbeurende opmerkingen als: "Goh, je ziet er nog beroerder uit als normaal!". Gelukkig is mijn bed heerlijk zacht, en kan ik me -als professioneel sport-op-tv-kijker- heerlijk vermaken met honderd duizend herhalingen van de 50 meter van de Bruijn, dat meisje wat sneller kan zwemmen dan de rest van de wereld, en dat al meer dan 4 jaar achter elkaar, of het nieuwe persoonlijke record van Leontine, die zelfs daarmee nét niet snel genoeg was om voor goud te mogen rijden, maar zo meteen wel voor brons de baan op komt. Een mooier moment om de hele week in je bed te blijven liggen, krijg je in geen vier jaar tijd!