Ik keer mijn portemonee om en deponeer de inhoud op het bureau. Op zoek naar briefgeld kom ik pasjes tegen van videotheken uit plaatsen waar ik nooit meer kom. Een stukje geschiedenis gearchiveerd in een vierkant stukje stof. Ik kom foto's tegen van exvriendinnetjes, tientallen treinkaartjes met bestemmingen waar ik me nooit meer zal bevinden. Briefjes met gekrabbel, dingen die ik moest onthouden. Dingen die ik natuurlijk allang vergeten was. Ontelbare bonnetjes vertellen mij verhalen van terrasjes, flessen wijn en aangebrande maaltijden. Het telefoonnummer van een taxicentrale uit een nietszeggend dorp, een kaartje van Fadila, arbeitsconsulente (lees: Dom Blondje bij uitzendburo), een afgeragd kaartje van een reisvezekering met noodnummers die onleesbaar zijn. Een Albert Heijn Bonus kaart, een Coop Bonuskaart, een kaart van de Cyb (zou daar nog wat op staan??) en zelfs nog een toegangskaart voor Studio 54 in Antwerpen. Deze club is inmiddels al 4 jaar vervangen door Blue&Red. Alles behalve briefgeld! Ik raap het muntgeld op en begin te tellen: €4.10. Heel even heb ik het gevoel voor een dillema te staan: Brood of sigaretten? Dan bedenk ik me dat ik beter iemand anders voor de gek kan houden. Ik gooi de treinkaartjes en buskaartjes weg en tien minuten later loop ik met een erg lege portomonee maar rokend over straat.