Ok, tijd om mijn belofte na te komen. Ik heb jullie eerder al verteld over hoe mijn cariere momenteel verloopt, nu is het dan toch tijd geworden om jullie bij te praten over mijn prive-leven (behalve de prive-dingetjes dan ;-)).

Ik kan haast niet geloven dat ik al 4 maanden in dit regenachtige Belfast ben. Dat het hier altijd regent heb ik in de zomer niet ervaren, blijkbaar was het voor Belfastse begrippen een topzomer. Voor Nederlandse begrippen was het een aangename herfst ;-). Na eerst vooral met collega's te hebben opgetrokken, heb ik inmiddels wat vrienden gemaakt "buiten werktijd". Zo speel ik tegenwoordig weer in een bandje (we heten "The Slums", hoe toepasselijk!). We spelen momenteel nog veel covers, maar we proberen zo veel mogelijk "eigen werk" te arrangeren. Ik heb onder andere naar aanleiding van dit weer eens een open podium gedaan, vooral voor de "podium ervaring", maar ook om te kijken hoe het publiek reageert. Het jammere van een open podium is dat ze toch wel klappen, maar dat deed niets af aan de leuke avond.

En zo is het (niet dit :P) muzikale balletje gaan rollen! Via via leer ik steeds meer mensen kennen die muzikaal zijn. Er was een meisje dat me had zien spelen en op zoek was naar een gitarist. Ik wilde natuurlijk eerst ff weten of ze kon zingen en dus kreeg ik een uitnodiging om naar een feest te komen in "The Edge". Daar samen met Jur (a whole different story, komt zo!) naar toe gegaan en daar aangekomen bleek ik op de gastenlijst te staan. Altijd leuk! Het was een dub/reggeafeestje en het meisje was daar om over de DJ heen te zingen. Erg cool en ze kon nog zingen ook. Dus binnenkort heb ik een jamsessie met haar! Via haar weer in contact gekomen met producers, zangers en nog veel meer muzikanten. Straks ken ik iedere muzikale ziel in Belfast ;-).

Belfast is op muzikaal vlak nog een erg jonge stad, wat heel erg leuk is. Overal zijn podia waar je als bandje kan optreden en er zijn ook erg veel bandjes die dat doen. Bedenk daarbij dat Belfast 7 dagen per week weekend heeft (er kan hier elke avond gestapt, geclubbed, gedanst en vooral: gedronken worden!) en je hebt meteen genoeg gelegenheden om jezelf enorm populair te maken. Ik niet natuurlijk, ik moet ook nog 40 uur per week werken. Gelukkig ben ik van nature enorm populair.

Nu dan "The Whole Different Story!". Ik heb mijn eeuwige biermaatje Jur op bezoek gehad. Mijn god, wat was het weer ouderwets gezellig. De foto's volgen nog, onder andere van een bierkunstwerk, een enorme paal (Oh Behave!), stoeptegels, werkende mannen op veel te vroege uren, enzovoort, etcetera. Maar dat voor later. Nadat Jur de wereldreis van Deventer, via Eindhoven en Dublin naar Belfast had gemaakt, zijn we aan het bier gegaan. Vele Stella Artois zijn de revue gepasseerd, vele potjes Fifa 2004 op de Xbox gewonnen en gigantische engelse ontbijten (met pancakes!) verorberd.

Na een weekend Belfast zijn we op maandag met de bus naar Dublin gegaan. Daar hebben we in het goedkoopste hostel ingechecked (en dat het zo goedkoop was, was te zien!) en vervolgens hebben we de "Templemore District" van Dublin verkent. Daar kregen we honger van, maar dat kon een pizza en een biertje prima verhelpen. Na deze heerlijke maaltijd zijn we naar "The Porterhouse" gegaan, een bierpub aan het randje van Templemore. We hadden al wat studie gedaan voordat we naar Dublin gingen, en zo hadden we geleerd dat de "An Brainblastah" een must-try is. Mochten jullie een kroeg tegenkomen waar deze geschonken wordt, moet je em zeker proberen: Het liefst in het formaat Pint. Met zijn fijne 7.5 % alcohol staat dit biertje garrant voor een avond om nooit meer te herinneren!

Ik ga het toch proberen. In Ierland mag in geen enkele kroeg meer gerookt worden, dus dat werd op straat roken. In een kroeg is dat niet eens zo heel erg vervelend, maar als je later op de avond in een club staat is dat toch een beetje vreemd. The Porterhouse was een erg leuke kroeg. Heel veel verschillende bieren, een livebandje en erg druk voor een maandag. Om 12.00 ging de kroeg dicht, dus toen hebben we aan de uitsmijter gevraagd welke kroeg nog open was: De Czech Inn, schuin tegenover The Porterhouse. Dit was geen kroeg maar een club. Het was er niet echt druk, maar desondanks toch erg gezellig. Er waren erg veel amerikaanse toeristen (...en ik heb al zo'n enorme hekel aan buitenlanders), die hun ierse roots kwamen verkennen. Ofwel: Bier drinken op een leeftijd die in Amerika niet is toegestaan. Gelukkig waren er ook een paar Tjechen. Na een paar uur dansen en drinken ging ook deze kroeg weer dicht, dus herhaalden we onze "quest for beer" met de uitsmijter. Die wist ons te vertellen dat de club die nog open was op dit uur, de "Viper room" moest zijn.

We gingen op zoek naar een pinautomaat, want onze liquide middelen waren omgezet in liquide biertjes. Na een aantal pogingen was het uiteindelijk toch gelukt om geld uit de muur te halen, dus we konden weer op zoek naar de kroeg. We liepen voorbij een nachtwinkeltje, waar een groep jongens voor stonden. Een jongen liep naar buiten, botste blijkbaar tegen een van deze jongens aan en dit was genoeg reden om er met z'n allen maar op te slaan. Gelukkig was deze ongelukkige jongen niet alleen, en voor we het wisten stonden we van een veilig afstandje naar een massale vechtpartij te kijken. Net zo plotseling als dit begon, was het alweer afgelopen. Geen doden, geen zwaargewonden. Helaas ook geen filmpjes om op internet te zetten. We gingen weer verder.

Onderweg naar de Viper Room werden we door een jongen aangesproken die ook naar deze kroeg op zoek was. Gelukkig liep ie met ons mee, want uiteindelijk heeft hij ons de kroeg naar binnengeloodst. Dat de Viper Room de enige kroeg was die nog open was, hadden we al snel door. Zelden ben ik in zo'n foute kroeg geweest: Overal te dronken mensen, mensen die duidelijk onder invloed waren van andere middelen dan alcohol, te korte rokjes met daarin te dronken vrouwen. Het was net een circus. Na niet al te lange tijd hielden we het voor gezien en zijn we in redelijk dronken toestand richting hostel vertrokken.

Onderweg hebben zo ongeveer van alles wat we tegenkwamen foto's genomen, helaas heb ik begrepen dat de foto's van Jur op mysterieuze wijze zijn gewist. Jammer, maar ja. Mijn foto's zal ik dus later oplaaien. De volgende ochtend zijn we voor 11 uur uit het hostel vertrokken, op zoek naar een kop koffie. Nadat we deze naar binnen hadden gegoten zijn we het centrum van Dublin gaan verkennen. Het was een prachtig zonnige dag, een heerlijke dag om met een kater door Dublin te wandelen. Tegen een uur of 13 zijn we beiden onze eigen kant op gegaan: Jur richting vliegveld en ik weer terug naar Belfast.

Nou, dit was deel 1 van deel 2. Er is nog meer te vertellen, maar mijn spatiebalk begint te gloeien. Er komt dus nog een deel 2 van 2 uit 2. Ik hoop dat jullie de spanning een beetje aankunnen! ;-)

Grrrrrrrrrrroetjes!

S.

Ok mensjes, mijn nederige excuses dat ik jullie zolang verstoken heb van updeetjes. Dat krijg je nou eenmaal als je zo lui bent als ik (schijnt dat jonge goden daar wel vaker last van hebben! :-P). Nevertheless: hier is er weer eentje.

Werk: Ik werk nu helemaal als "Excalibur Agent" en ben nu helemaal Cisco-af. Het enige wat ik de hele dag voor Cisco deed was mensen die Cisco belden doorverbinden met andere mensen binnen Cisco. BORING! Nu werk ik voor HET Excalibur team en dat bevalt heel wat beter! Laat ik beginnen met proberen uit te leggen wat HET Excalibur team nou eigenlijk doet. In principe vangt Excalibur alle "overflow" op van zo goed als alle projecten binnen The Gem. Zo heeft The Gem bijvoorbeeld een customer-support-project voor play.com. Mensen die ondersteuning nodig hebben bij Play.com bellen een nummer en komen in eerste instantie uit bij mensen die puur en alleen voor Play.com werken. Hebben die het te druk, dan worden de telefoontjes doorgezet naar HET Excalibur team.
Hetzelfde geld voor mensen die iBuyTV bellen (een veiling op TV waar mensen op allerlei rotzooi kunnen bieden (en uiteindelijk nog veel te veel betalen :-)), voor e-mails die voor King.com binnekomen, voor foto's die voor match.com ingestuurd zijn en gecontroleerd moeten worden, etcetera, enzoverder. Dit betekend onder andere dat ik geen 9 to 5 diensten meer draai, maar ook dat ik in het weekend aan het werk moet. Dit vind ik overigens helemaal niet vervelend. ...and so far for the work part.

Ik ga jullie ook alles vertellen over wat ik buiten werk allemaal doe, maar dat doe ik morgen / ergens dit weekend.

Grappig feitje: Omdat ik nu alleen nog maar engels praat, denk ik grotendeels ook in het engels. Oh: en ik droom in het engels! Gelukkig wel met ondertitels ;-)

Signing out: S.